urredun
1.
(Lar).
Poseedor de oro, de riquezas.
"Asno con oro, alcánzalo todo, asto urreduna, edozeiñen jabe da
"
Lar.
2.
(Lo)que tiene oro (vestido, joya, etc.).
Neure apaingarrijakaz orniduta neure anka-oial eder, neure ugal urredunak eta beste pitxikerijakaz jantzitta egon nattenian.
Otx 121.
Ez eiskuzuz [soñekuak] egin ez urredunik ez zikirijozkorik.
Ib. 123.
3.
Tratante de oro.
"
Urre-berdia amaittu jaku, eta urreduna'nera juan biarko zara
"
Etxba Eib (s.v. urre-berdia).