urruka
1.
(V-ple ap. A
),
urrueka (V-ger ap. A
) .
(Sust.).
Arrullo.
v. urrueta.
2.
+
urruaka.
(Adv.).
Arrullando.
Urtxapalak aizeari urruaka eztira isilduko.
L. Arregi Eusk
1925 (II-III) 38.
Eta usuak urruka.
MendaroTx 97.
Txit bertan orain uso bi / urruka daude.
EA Txindor 37.