ustekidatu
1.
(Lar, Añ),
ustakidatu (Lar, Lh (que cita TB)).
Confiar.
Begiraki onezaz etzan ustekidatzen oraindik Konstantino.
J.M. Tolosa EEs
1913, 209.
2.
"Convenir, ser de un dictamen"
Lar.
3.
Convenir, ser conveniente (cf.
la acepción anterior).
Eginkizun oien ondoren ikusten badu eskontzea ustekidatzen edo konbeni dala.
Kortazar Serm 82.