hobetande
(
o- Lar,
Añ).
Perfección.
Orobat beldurrez alxa nindadin ene agerketen hobetandearen gatik, ezarria izan zaut elhorri bat haragian.
TB 2 Cor 12, 7 (Lç exzelenzia, Dv e IBe handitasun
).
Obetande zerbaitekin izkribatzeko.
Ag Lar 557.
Zoriontasun oietan dago kristauen bizitzako obetande guzia.
Ag Serm 200.
Perfección, cualidad excelente.
Beronen obetande miragarriak ikasteko.
Añ
LoraS
88.
Gizonagan batu, bildu ta ifini zituan kriature guztien obetande edo perfeziño guztiak.
Añ
MisE
39.
Jaungoikoak beregan dauzka obetande edo perfekzio guziak.
Eleizalde Gordairu 11 (ap. DRA).
HOBETANDEZKO.
a)
Perfecto.
Bere izatezko neurri seguruak zuzenkiro gordetzen dituena [gauza] naiz dala andia eta naiz dala txikia, izan ta izango da obetandezkoa edo perfekziozkoa. Izt D 131. Bi milla irureun ta zortzi ale, guztiak ondo elduak eta obetandezkoak. Izt C 29.
b)
De perfección, referido a la perfección.
Izkribatu zeban Ispillu obetandezko edo Espejo de perfección. Izt C 499.