hobiel
Etim. Para su origen en goibel, v. FHV 178 y 253.
I.
(Adj.).
1.
( VocBN
→A, Dv (BN), H),
hobel (BN-lab ap. A
),
hobil (BN-mix ap. A
),
horibel (Darric ap. DRA
.).
"Couvert, triste"
VocBN
.
v. goibel
(2)
.
Bizkitartean zerua hobiel zen.
Prop 1882, 45.
2.
hobel
(BN-ad),
hoibel
(BN-baig). Ref.: A (hoibel); EI 356. Triste.
II.
(Sust.).
1.
"Temps couvert, jour sans que le soleil paraisse. Hobielak kalte egiten du lurreko frutier
"
VocBN.
2.
hoibel
(BN-baig ap. A). "Nube" A.
Atzo iruzkia zen / dirdiran zerutik, / egun oibelak ialgi / itsaso aldetik.
Bordel 106.
Oibel guzien petik, / lapar guzien gainetik.
(BN-baig)
'Por bajo las nubes'
.
CEEN
1972, 27.