hondamendu
1.
(
T-L),
ondamentu (
Añ).
Ruina, destrucción.
"Perdición"
Añ.
"Destruction"
T-L.
v. hondamendi.
[Iainkoak] bidaldu zuela Lot hondamendutik kanpora.
"Subversione urbium"
.
Urt Gen 19, 29.
Ezin badozu beingoan guztia, zatika aldaizuna ta gero ganekoa. Bestela, konzienzia txarrean ta kondenetako ondamenduan zagoz. Añ GGero 184.
2.
Hundimiento.
Etxe erretze [...], zubi kraskatze [...], itsas-untzi hondamendu.
Lf ELit 305.