pelakatu
1.
(L, B, BN, S; H (L)),
pelekatu (B)
Ref.:
A;
Lh;
Izeta BHizt2 (pelekatu)
.
"Se mouiller, être mouillé jusqu'aux os. Il se dit de personnes, moins bien d'animaux. Pelakatu naiz, [...]"
H.
"Calarse, mojarse hasta los huesos"
A.
"
Pelekatu ginen
"
Izeta BHizt2. v. 1 pelatu.
.
Nola ari izan den [...] lanean, izerdiz pelakatua.
EOnAlm 1906, 13.
2.
"Accabler de reproches, maltraiter de paroles, d'injures. Gaizkiz amak pelakatu nau, ma mère m'a accablé de reproches. Bi emakumeak aharretan hasi eta elgar pelakatu zuten, [...] se pelèrent l'une l'autre"
H.
"(BN, S), transpercer de coups"
Lh.
3.
"(BN, S), battre, lutter"
Lh.