oihutu
(oiu- Lar Sup→H).
Gritar, clamar.
"Rogar, otu, oiutu
"
Lar Sup. v. OIHU EGIN, oihuztatu.
.
Orok erakusten zütie hunkigile, ezti eta hun; eta oihützen dizie zureganik dütügüla hunak oro.
Ip Imit III 22, 2.
Handi dela Jinkoa ene arimak ezagützen dü eta oihützen.
Ip Hil 78s.
Zeru-alde oihutzea, han zaudenaz geroz: / Oi ene Aitatxi!
Iratz 172.
Euskal-minak eta suak hezurretan jana, / jalgi bedi oihutzeko bihotzen auhena.
Ib. 189.
Baina ez gaur, harren, ez gaur! oihutzen zuen haren etsipenak.
Mde HaurB 38.