demorrio
(
V-ger-m ap. A EY III 370; H (V, G) s.v. demonioa
) .
(Forma atenuada de demonio
).
Ala demorrijuak yabiltzubez barruban?
Otx 25.
Demorrio likitsa! Etxe orretakoa al-da Malentxoren ondoren dabillen mutilla? TAg Uzt 141.
(Uso adj.).Condenado, maldito, del demonio.
Ugarasijo demorrijuok ain setatsu ta burugogor ikustian.
Otx 135.
(En interrogativas secundarias).
Etzekit zer demorrio dabilkidan gaur kolkoan.
TAg Uzt 50.
Nundik demorrio sartu dira onenbeste ollo ta ollanda?
Ib. 12.
DEMORRIOAK EZ BADU
(Interj.).
Begitartea alaitzen zaio, demorriok ezpadu, Iñaxiori, [...] artaburu-pilla gora ta gora dijoala ikustean!
TAg Uzt 293.
DEMORRIO-POLA (Interj.).
Itxasoaren azpiko indarrari sendo eutsi bear zitzaion, demorrio pola!
TAg Uzt 137.
DEMORRIOTAN
(Interj.).
Beti alai irautea bezelakorik ez dek, demorriotan, osasunarentzat!
TAg Uzt 205.
DEMORRIOZKO
(Adnominal).
Beste emakume bi ditue bide-lagun. Demorriozko itz-etorri atergabea daritsenak.
TAg GaGo 18.
Demorriozko neska purtzilla!
TAg Uzt 164.