emendailu
(
SP (sin trad.),
Lar Sup,
H).
Aumento; añadido, (lo) que se añade.
"Supererogación"
Lar Sup.
v. emendagailu, emendio.
Hainitzetan banaloriaren emendaillutzat beltza xuriaren gainean emaiten da, haren kolorearen abantaillatzea gatik.
SP Phil 417 (He 420 xedez).
Lehenbizian zuzenezko den tristeziak ekhartzen duela gero bertze guziz perillosago den tristeziazko emendaillua.
Ib. 461.
Ez ote dugu zilegi, emendailuz bezala, geure baitarik zer-edo-zer sortzea?
MEIG VI 186.
(En gram.).
Bertze hitzkuntzek izenari aitzinetik finkatzen dioten emendaillua deitzen ohi dute preposizinoa.
ES 89.
Kasuen diferenziak egiten zituzten artikuluen edo emendailluen bidez.
Ib. 95.
EMENDAILUZKO (SP).
De añadidura, extraordinario. v. EMENDIOZKO.
Opera supererogationis, obra emendailluzkoak, emanen gaiñekoak, gure eskuko direnak.
Ax 497 (V 321).
Ezterauzkigu emaiten fabore bere gaiñezkoak, abantaillezkoak eta emendailluzkoak, zeren ezpaititugu errezibitzen komunak eta ardurakoak.
'
De superavit'
.
Ib. 103 (V 69).
Nik, karismarik --beregainezkorik, abantailezkorik ez emendailuzkorik-- hartu ez dudan honek.
MIH 392.