erdeinu
Etim. Préstamo románico; v. FHV 294 y Etim en destaina .
(Dv, H, A (-iñ-)).
Desprecio.
"
Erdeinutan zaduzkan gauzarik sainduenak
"
Dv.
"1.º disgusto (O ms.). 2.º desprecio (Dv)"
A.
Pairatuko dut hunelako edo halako gibelondo, erdeiñu eta mespresio.
He Phil 332.
[Eskale bat] nik lehenago nardatuki eta erdeinurekin bazterrera utzi izan dudana.
Dv LEd 268.
Arpegiz arpegi erdeñu, irain eta lotsagabekeri asko esanaz.
Eguzk RIEV
1927, 425.
[Diru paperak] emaztearen eskuetan ezarririk, erraiten dako erdeinuz: "No, altxazkin".
Zub 43.
Zer huen hik ere nahi / xede gaixto beretan / Apez koroa aipatu / erdainu karkailetan?
Etcham 53.
Erdeinu apur bat doi-doi erakutsiz.
Mde HaurB 8.
Erdeñu txarra egin eta ukalondoarekin bultzatzen zion mutillak.
Anab Poli 77.
Atsoari sorbalda-gaiñetik erdeiñu ta destaiñazko begirakunea egiñaz.
Erkiag BatB 141.
Beha nola zerabilan edozoin ekai, kartsuki, goraki eta goratik, halako erdainu ezazol batekin.
Lf (
in
Zait Plat XIII
).
Errukiz eta erdeinuz egoten zitzaizkidan begira.
MIH 185.
v. tbn. Ibiñ Virgil 112 (erdeñu).
ERDEINU EGIN (A).
Despreciar.
Munduari erdeiñu eginez zerurat lehiatzea.
Dv Imit II 26 (ap. DRA).
Etzion iñoiz ere zaputzik edo erdeñurik egin.
Etxde JJ 201.
ERDEINU IZAN
(Trans.). "Erdeinu zuen bertzeen errana, il avait en mépris la parole d'autrui" Dv.