esaka
1.
(V, G ap. A
),
esanka .
(Adv.).
Diciendo.
Agertzen baitu atalondoan eseririk au esanka: ianazue gogotik ogi lapurtua.
Or Aitork 63 (v. tbn. 30).
2.
(Añ→A) .
(Sust.).
"Oración, proposición, esaldia, esaka (V, G)"
Añ.
"Texto, textoa, esana, esaka
"
Ib.
Murmuraziño, esaka gaisto, madarikaziño [...] ta beste berba egikune lotsagarriakaz.
Añ
MisE
17.
Berba loi, esate zorrotz astun, esaka iraindu sentigarrietarik.
Ib. 2.
GAIZKI ESAKA,
DEUNGARO ESAKA,
TXARTO ESAKA.
v. gaizki, deungaro, txarto.