jabego
1.
(L-ain, S, R ap. A
; Gèze (-goa)→Dv, H (ia-)).
Propiedad; poder sobre algo; cualidad de jefe.
"Maîtrise, autorité"
Dv.
"
Lur horren gainean nik daukat iabegoa
"
H.
"Dominio"
A.
v. jabetza.
Nun hindabilan, beltzik, errak, herioa; / Oraikoan galdu duk hire jabegoa.
Ox 82.
Mutiko guziak ire atzetik eraman nai dituk beti. Zer aiz ba i, gure buruzagia, edo? Ire jabegoak gaurdanik pot-egin dik.
TP Kattalin 193.
Jainko-Bildotsak suntsitu digu / akerren jaurerri (jabetza, jabego, erreinu) ori.
Or Eus 253.
Bere etsaiak zitalkeriz kendu nai zioten jabegoa.
Etxde JJ 62.
Bere jabegoaz iduri zaion bezala balia ditakea jabea?
Herr 16-4-1964, 1.
Ondorengo egun batez garoaren jabegoa izan nai bazuan.
AZink 38.
2.
"(S), parentesco de afinidad"
A.
3.
Propiedad, heredad.
"
Yabego, porción heredada"
GMant Goi 114.
Didar dagitzut nik, Yaunoi, diñodala; / Zu zara nire zain eta itxaroa, / Ta biztoki ontan nire yabegoa.
GMant Goi 102.
BURUAREN JABEGO
(Tras bere, etc.). Autocontrol, dominio de sí mismo.
Xuhurtzia, zuzentasun, geure buruaren jabego, arrotzetarik begiratze, familiako atxikimendu.
JE Bur 174.
Adimenduz eta bere buruaren jabegoz aitatiarra da errotik J.B. Montini; bainan amatiarra fineziaz eta omore onez.
Herr 27-6-1963 (ap. DRA
).
JABEGOPE
(Con suf. local de declinación en sing.).
Bizkai-Aldundiaren Erri-Irakaskuntza-Batzordearen arduraz ta yaubegopean egiña.
KIkV 1.