OSO-OSOKO.
a)
Entero, completo; perfecto.
Grazia galdu ezkero, galduten dira on-oidade oiturakorrak? Oso osokoak edo izatez gañetikoak badira, bai.
Itz Azald 181.
Etxeko neskaekin oso-osoko adiskidea ez zala esango nuke.
Anab Poli 77.
Oso-osoko ordu garaia. / Sua, margoa, bakea.
Gand Elorri 200.
Erruki, batez ere, nere senarraz [...] eta zeure serbitzari oso-osoko ta leial dezun areraz...!
Alt LB 97s.
b)
(V-gip). Ingenuo, sin doblez.
c)
"Oso osokua ez izan, no ser normal del todo, tener cierta deficiencia mental. Semeik gaztena ezta oso osokua. Ezixok kasoik eiñ orri eztok oso osokua ta" Elexp Berg.