ostilatu
1.
(-ill- T-L),
ostoilatu (-oill- SP→A, Dv, H).
"Garnir, meubler une maison. Etxe ongi ostoillatua, maison bien garnie"
SP.
"Amueblar la casa"
A.
2.
(BN-mix ap. A
),
ostoilatu (-oll- BeraLzM).
"Engalanarse. Untsa ostillaturik joan tzuzun neskatoxe hura senarraren etxera (BN-mix), bien engalanada [...]"
A.