zangurru
1.
(
G-bet, AN-gip ap. A
; Elizdo EEs
1926, 32),
sangurru (
G ap. A
; Lf GAlm
1957, 35),
sanguru (
Dv (V, G)).
Cangrejo.
v. txangurru.
Nasa edo otar oetan, langosta ezik, misera (abakando), sangurru, olagarro edo amarratz (pulpo), ta noizipeiñ aingiraren bat edo beste ere artzen zituzten.
Elizdo EEs
1926, 7.
Ots, ots! ziotsaten zangurru-biltzaileak beorrari.
Or Mi 61.
Lurralde areitan zangurruba pizti barrija zalako.
Otx 59.
Erreka guztietako zangurruak ez ete dira bardiñak?
Bilbao IpuiB 59.
Antonegaz egin neban zangurru-betekadeak.
Ib. 59.
Poz-adurretan joan zirean eguerdi atan zangurru-gurasoak euren semetxoengana.
Ib. 60.
Zu sangurrua bezen gorri egitea.
Herr 29-7-1965, 1.
Zangurrua, azi eta luzatu bear duenean, auzi txar bat erabaki bearrean gertatzen omen da.
Vill Egan
1967 (1-6), 30.
(Fig.).Codicioso, rapaz, ladrón.
Emaiozu aguro edo deituko diot aguazill bati. --Emango diyot, ez pentsa zu bezelako zangurruba naizela.
Alz STFer 140.
2.
"(G-to-bet), cáncer"
A.