debeiarzun
(S ap. A
; -rtz- H).
Enojo, fastidio.
"
Debeiartzun hartzea, avoir (prendre) du dégoût"
H.
v. debeiu.
Arimaren debeiarzünez edo laxükeriaz ihurk ehiñera eizten balin badü debozione hura.
Mst I 19, 3 (Ch desgustu, Ip debeiu).
Khorpitz erorkor haur kharreiatzen dügüno, ezkiteke [...] bizi debeiarzün eta dolore gabe.
Ib. 22,5.
Zure laidoriuetan seküla debeiarzünik hartü behar enükiana.
Ib. III 10, 4.
[Lürra] kharatstarzünez eta debeiarzünez betherik delakoz.
Ib. 48,2.