deigarri
1.
(Lar, Añ).
Llamativo; atractivo, atrayente.
"Llamativo"
Lar, Añ.
Erastunaren argitasun deigarri biguna.
Ag Kr 166.
Mendian dauka kabi maitea, baño be aldietan biotzak eskatzen dion jolas deigarria.
Ag G 80.
Txalupa geldian / txibi-arraintza: / urpean, deigarri, / bitxizko korain...
Ldi UO 32.
Neskatoaren begiak eta begiak ez ziranak bere, deigarri ta ikusgarri zituan [Nikanor-ek]
.
Erkiag BatB 51.
Jaunak egunero bialtzen digun eguzki argia deigarriagoa zaigu mendi gaiñetik.
AZink 157.
2.
"Apelativo"
Lar.
3.
Digno de ser llamado.
Beti zuen alde otoiketan gaude, gure Yainkoak deigarri egin zaitzazan.
Ol 2 Thess 1, 11 (Lç bokazionearen digne, He deiaren arauerako, TB deitzaren gai, Dv deithpenaren merezdun, Ker, IBk, IBe, Bibl deiaren gai
).
4.
Vocativo.
v. deiki.
Seme! eta horren antzeko deigarriak.
MEIG VI 140.