difamatu
(Urt).
Difamar.
"Blasphemare"
Urt II 358.
v. desfamatu.
Ni enuzu ohoina arrobatzer nizana; / orai, othoi, enadila ogen gabe difama.
E 183.
Gaitzerraiteko eta difamatzeko bizio hau.
Lç
Ins
D, 7v.
Gure kongregazioneak difamatu nahiz.
Ib. F, 8r.
Ezpaitirade ez sakrilege, ez ezpaitute zuen iainkosá difamatzen.
"[Ces gens] ne diffament votre déesse"
.
Lç Act 19, 37.
Difamatzen gara eta othoitz egiten dugu.
"Nous sommes blâmés"
.
Lç 1 Cor 4, 13.
Berzeez gaizki minzatu naiz. --Errazu ala zen difamatzeko gogoarekin ala arinki]n[.
EZ
Eliç
155 (v. tbn. 149).