donatu
daunatu.
Séptimo de los hijos (todos ellos varones) de una familia, al que se le atribuyen poderes curativos (AEF 1931, 58).
v. salutadore.
Izurako Daunatuak bazuen lan, zonbait egunez, Lohilakaten makilak hautsi hexurren xuxentzen.
Barb Sup 146.
Hezur xuxentzen bazakien, geroztikako edo-zein Daunatuk baino hobeki.
Ib. 171.
Gure zaharrek izen hori [salutadore] emaiten zioten "jainko ttipi", "donatu" edo basa-medikueri.
Herr 16-5-1963, 1.