1.
(
S ap. A
; Gèze,
Dv,
H),
egoilier,
ekoiliar (
-kh- Gèze),
egotiar,
egoidiar (
R ap. A
).
Habitante.
La forma egoiteliar aparece según Lhande en Harriet, pero no lo encontramos en éste.
Zelüko ekhoiliarren khoruala.
Mst III 35, 1 (SP y Ch do(h)atsuen).
Erran den parropiako egoiliarrek.
Mercy 10.
Ber jauregiko / Ekoiliarrak.
Arch Fab 221.
Liluratu zituen lurreko egoiliarrak.
Dv Apoc 13, 14 (Lç habitantak, He egokiak, TB bizitiarrak).
Sartzen gira etxola batean nungo egoilierak gure bideko lagunen ezagunetarik baitira.
Prop 1882, 102.
Etxe hunek badauzkazke egoiliarrak.
JE Ber 27.
Sodoma bere egoiliar guziekin suntsitu arte.
Zerb IxtS 19.
Badakizue gizon hiltzaillek batek ere ez duela bizitze eternala bere baithan egotiar.
"In semetipso manentem."
He 1 Io 3, 15.
(BN-mix, S; Arch UFH),
ekhoiliar (Gèze)
Ref.:
A;
Lrq
.
Inquilino.
"
Haren egoiliarrak, ses locataires"
Arch UFH.
Apez baten egoiliarrak edo saritakoak ez du gauza saindurik janen.
'Inquilinus'
.
Bibl Lev 22, 10 (Ur maisterrak, Dv aphezarekin dagoenak, Ol arrotz
).
Egoiliarra, erran nahi dut bordazaina, nor zen?
Etchebarne 38.