eletzar
1.
elezar (BN-baig ap. Satr VocP
).
Palabrota, palabra malsonante; insulto.
"Palabrota"
Satr VocP. Cf. elezahar. v. ELE TXAR.
Arekin eztabaidan, gerta oi danez, uts au egotsi zion eletzar zorrotz onekin: "ordia".
"Amarissima insultatione"
.
Or Aitork 227.
Oraiño etzenion ezarri zildairik ene agoari, ez atakarik nere ezpaiñeri, nere biotza eletzarretara lerra etzedin.
"In verba mala"
.
Ib. 117.
2.
Chisme, habladuría.
Gure gizon gaizoak arratsean, ongi nekhatuak etxeratzearekin, ez dute lehiarik elhe tzar aditzerat joaiteko, gauaren jokoan edo arinkerian iragaiteko.
Prop 1898, 77.