elizain
1.
(L, BN ap. Lh
; A DBols),
elizai (Lar, H),
eliz-zain (Añ (+ elex-zain)),
eliza-zain (H (+ eliza-zai)),
eliz-zai (Añ (+ elex-zai)).
Sacristán.
"
Elizain, sacristán"
Eusk 1919-1920 (II), 92 (remite a Altube ib.
51, que lo da como neol.). v. elizgelari, sakristau.
Aizarna Zabalko elizaia.
Izt D 168.
Antiguako elizaña.
Ag Kr 86.
Elizainak (emen aipatzen dutenez, maiordomuak).
A Ardi 34.
v. tbn. Anab Poli 60 (eliz-zai).
2.
eliz-zain
(V ap. A, que cita a Añ),
eleszain
(Añ). "Párroco" Añ.
Done Eufemiako eliz-zaiñagana umea eroatea izango da, ene ustez, osabiderik egokiena.
A BeinB 77.