emetu
1.
(V ap. A
).
"Afeminarse"
A.
[Gizon] euretatik asko ikusten dira emetuta legez jantzijan.
JJMg BasEsc 193.
Toloxa, emakumetxo zurbil bat bailitzan gutxituz, emetuz izendatzen duten Tolosa yaiua.
A Ardi VI.
2.
Hacer(se) débil, cobarde.
Eztogu, euskaldunak, / lengoen fedea? / [...] / Zer, emetu al dira / gutarren biotzak?
Zav Fab,
RIEV 1907, 93.
[Gabak beragaz batean dakaz] askotan gizon ausarditsuenaren biotza emeturik itxi daroen bildurra ta artegatasuna.
Ag Serm 490.
Emetutako ogeigarren mende ontan ere, aurretikoen izpiritu gogoari atxikiak, euren biotz, odol eta zaiñak ba dabe mendu, jas eta kemena bizitza-itsaso gogor ta nekatsua igaroteko.
Erkiag Arran 197.