1. eragozkarri (-tz- SP, A).
Aparece en Axular, en la expresión buru-eragotzkarri, que Pouvreau no traduce; sg. Azkue es "obstáculo de mi propia persona", y sg. Villasante "descargo".
Eta hala deliberatu nuen, buru-eragotzkarri bezala, liburutto baten, bi partetan partiturik, gero hunen gaiñean egitera. Ax 15s (V 6).

2. (Lar, Añ, A), eragozkarri. Obstáculo, impedimento. "Padrastro, impedimento" Lar. v. eragozpen.
Zeinbat atzerabide ta eragozgarri izango ez ditu gizonak. Mg CO 107. Gure salbaziorako enbarazo edo eragozgarri badira. Gco I 448. Eragozgarri guztiak benzietan dirala. Añ LoraS 26. [Azterketa] laguntzaile izan da, deus izatekotan, eta, laguntzaile ez bada ere, ezin daiteke behintzat eragozkarri izan. MEIG VIII 111. En DFrec hay un ej. de eragozgarri y uno de eragozkarri.

3. "Cause de subversion, de renversement" Dv.

4. (Lar, H) .
(Adj.). "Impeditivo" Lar.
Okasiñoko etxea ez largetako asmu eragozgarriak. Añ LoraS 27. Beste onelako [boto] kaltetsu ta eragozgarriak direanak etxeko lan bearrak egiteko. Añ MisE 233.

5. "Renversant, propre à faire tomber" Dv.