eranpe
1.
(Lar, H).
"Padecimiento",
"pasión",
"sufrimiento"
Lar.
Cf. 1 eraman
(I, 2).
Orozbat ari da amorioa mündian, bihotzak arrapatzen dütü, lürrez edo morterez eztiradiano bere sü maithagarrian dütü, antsiaren ta erranpiaren marteilliaz dütü joiten.
Egiat 205 (sic, tal vez error por eranp-; cf. ib. 239 eranpetü, 231 eranpesgarri
).
Bada orain esan leiteke asten dala Jesusen Eranpe andia.
Ag Ezale
1897, 126a.
2.
Paciencia.
Saiatzen zeratela arkaitz tarteko lurrik idor ta nekagarrizkoenean [...]; ta ori eranpe ta alaitasun aundiarekin, batere inkes, arrenkura ta irauntasun gabe.
Ag Serm 425.