erasiatu
(BN; Lh)
Ref.:
Satr VocP;
Gte Erd 96
.
Reñir, reprender; criticar.
"
Amak haurra erasiatu du (BN-ciz-arb)"
Gte Erd 96.
v. 1 erasi.
Erasiatu zituen, phizturik ikusia zutenak etzituztelakotz bihotz-gogorrez sinetsi.
Leon Mc 16, 14 (Lç reprotxa, He erreportxu egin).
Israelitak bilarazi zituen, erasiatu desleial izan zirelakotz.
Zerb IxtS 51.
Neure belaxkakeria erasiatzen nuan.
"Increpabam"
.
Or Aitork 236.
Heidegger-ek Platon erasiatzen du.
Lf ( in
Zait Plat XX
).
Aita Sainduak [...] letra batean erasiatu zuen [apezpikua]
.
Lf ELit 227.