eraskune
1.
eraiskun (Lar, H),
eransikuna (V, G, AN sg. A; Añ).
Añadidura; apéndice, suplemento.
"Adición",
"añadidura"
Lar.
En VocCB (s.v. osagarri), de donde lo toma Duvoisin, aparece erraiskun, sin duda error por era-. v. 1 eraskin.
Ala deitzen diogu berboari dairraikan eraiskun bati.
Lar (s.v. adverbio
).
Bula Santuaren gañeko eraiskuna.
Itz Azald 117.
2.
Unión, aglutinación.
Ez aditzari eraatsi bear izaten iakanean, lautariko eraskuneak eukiten dauz.
A Ezale
1898, 18a.
3.
(V-och ap. A
),
erazkune (V-och ap. A
).
"Adhesión, apegamiento"
A (tal vez quiera decir "unión").