erdiratzaile
1.
(El) que parte, destroza.
Zure biotza arkitzen da / lantzaz erdiratua; / nere kulpen burdiña da / lantz erdiratzallea.
Mb JBDev (ed. 1751) 367.
Neke nere bihotz minbere onen erdiratzallea.
Mb OtGai III 84.
2.
"Mediador, amigable, componedor. Juez erdiratzalle bardiñak izan genduzen luzero, eta ixa ez zan auzirik gure artian
"
Etxba Eib.