eregu
1.
Mimo, caricia; halago; comodidad.
Cf. eregatu.
Gurago dau otsuak baso bizitza [...] etxe-txakur katiaz lotubaren eregu ta ogi biguna baño.
Mg PAb 130.
Azote, baru eta nekegarrijen lekuan, billatu ditut atsegiñak, ereguak eta gozotasunak.
Ur MarIl 64.
Ama batek seiñari langoxe ereguak eta palaguak mandoai egin eutsezan.
A BeinB 85.
Etxean eregu guztietarako eskubidea berak bakarrik eukala otu iakon.
Ag AL 146.
Leunki, emeki, eta palaguz eta ereguz bizi dan garaian.
Anab EEs
1912, 178.
2.
"
Eregu bizi, vivir cómodamente (V-ger)"
A.