erkastu
(BN-ciz-arb ap. Gte Erd; -kh- Lh).
Enronquecer; coger un catarro (de garganta).
"
Erkastu niz (= eztula duzula edo eztarria gaizki, enroué) (BN-arb)"
Gte Erd 150.
"
Zintzurra erkastu zit (BN-arb), erkastua niz (boza joan) (BN-ciz-arb)"
Ib.
172. v. erlastu.
Boza higatu, erkastu eta kraskatu bezala zitzaion.
Lf ELit 191.