erkatu
(A, -kh- O-SPAd 883, O-SP 227, SP, Dv, H).
Comparar.
v. berdindu
(2),
alderatu
(2).
Tr. Documentado desde principios del s. XVII en autores septentrionales; a partir de comienzos del XX tbn. aparece en algunos meridionales. En DFrec hay 3 ejs. La construcción sintáctica más frecuente parece ser X Y-rekin erkatu, aunque tbn. encontramos ejs. de X eta Y erkatu y de X Y-ri erkatu .
Hunekien ezin erkha zaitena.
EZ Man II 78.
Bainekusan deus etzela hekin erkhatzekorik.
EZ
Eliç
233.
Munduko gaitz guziak, oraino eternalak, haren [bekatu mortalaren] erkatzean eztira deus.
Hm 221.
Erkatzen ditudanean / Ximino haren plazerak / Eta dirukoiarenak.
Gy 216.
Zerekin erkhatuko duket Iainkoaren erresuma?
HeH Lc 13, 20 (Lç, He, konparatu, TB bardindu, Ol berdindu, Arriand antzidetu).
Jainkoak erkhatu nau ene ahizpari.
Dv Gen 30, 8.
Erkatzen ardura, zeintzen asmamena eta epaitzen zurtasuna izatea.
Zink Crit 56.
Ezagutzen diranakaz erkatu ezkero.
GMant Y
1933, 189.
Euskararenekin erka edo gonbara ahal ditzan.
Mde Pr 203.
Zenbait neurtitz Isai igarlearenekin ere erkatu ditute.
Ibiñ
Virgil
42.
Ordukoak eta oraingoak elkarrekin erkatuaz.
MIH 217.
Gure eta galestarren egoera erkatzen.
Ib. 189.
EZIN ERKATUZKO.
"Ezin-erkhatuzko, incomparable" Dv.