erlantz
1.
(G ap. A
).
Brillo; resplandor.
Eguzki illetsiaren / azkeneko erlantzak.
TP EEs
1927, 29.
Erlantz bat ilunpean.
Mde Pr 104.
Betiko erlantz auen / alkarte iñork begira badeza.
"Resplandores"
.
Gazt MusIx 107.
Iaso zen sapairaiño garra erlantza zabalduz.
Ibiñ
Virgil
115.
2.
Brillante.
Seme batzuek erlantz, eta beste batzuek, baztanga-narruz.
Inzag RIEV
1933, 415.
Begi erlantzez dargizu, Ama, / Biotz illuna.
S. Berasaluze ( in
Onaind MEOE 762
).