erlastar
1.
(V-ger-ple-oroz-gip ap. A),
erlaster (Añ).
Zángano.
"
Erlastarra esaten iako erlauntzetako erle alperrari"
A Ezale
1897, 179a.
Lengo erlastar guztiak / iges egin dabe.
Azc PB 260 (Ur PoBasc 217 erlaster).
Erlastar baten eztenak.
A Ezale
1897, 179a.
2.
"(V-arr), tábano"
A.
3.
erlebaztar
(G-nav). "Avispa" Ond Bac.