eroste
1.
(A).
Redención.
v. erospen.
Ianko semeak gure erostearen prezioarentzat bere burua eman derauku.
SP POB 15.
Gure erostea egina izan baño lenago.
Itz Azald 41.
Nere eroste ori gogoan baitaukat.
Or Aitork 301.
2.
(gral. ap. A; Añ).
Compra.
v. erospen
(2).
Itxearen alde tributu-zensoak ezarri, eroste onak egin ta ongi bizi dena.
Mb IArg I 372.
Saltze eta eroste itsusietan bizitu ziranak.
AA III 540.
Zure eroste eta salpenetan.
LesakSerm 251.
Eroste hori egin nueneko.
Prop 1892, 60.
Eta nereganik erdietsi ere, eroste aren truk, sei sueldo baño geiago.
(Quijote IX).
AIr RIEV
1928, 602 (Anab ib. 610 erosgoan
).
En DFrec hay 3 ejs.