erpildu
1.
(
Dv,
H (-ph-)).
Debilitar(se).
"Devenir maladif, perdre [...] ses forces, maigrir"
H.
"Affaiblir, s'affaiblir"
Dv.
Amaren mikrobioen huskinek berek zituztela gehiagokorik gabe, haur hek hala erpilduak.
JE Med 115.
"Blêmir"
SP.
"Perdre la vivacité de ses couleurs"
H.
Hura [bere gorputza] utzten duela deseginik, harrigarriturik, erpildurik, xarpaildurik, usteldurik, khirasturik.
"Pâle, have, défait, hideux et puant"
.
SP Phil 48 (He 50 ihartua).
2.
"Vituperar, reprender (SP)"
A.
Lo que en realidad dice Pouvreau es "blêmir" (v. supra), que sin duda Azkue ha confundido con 'blâmer'.
Ez erpildu (vituperar) antxiñakoa dala ta beste gabe.
EEs 1916, 143.