erregai
1.
(H),
errekai,
errakai (Lar, VocCB
, Dv, H).
Combustible.
"
Itzelliko da sua erregairik ematen ezpazaio (Mg)"
H (lo que aparece en realidad en Mg es erregarririk).
v. errekin.
Biziak ta bizitzak garren errakai.
SBaroj CancB
III 322.
Jaki, erregai ta bear-bearrezko diran beste gauza batzuek.
ForuAG 271.
Baso sakonak zuziak dakarzki, argitasuna dariten gau-suen errekaia.
Ibiñ
Virgil
91.
Jendearen bihotzetan sua bizteko errekai hoberik badu.
MIH 315.
Guztia erretzen eta suntsitzen duen errekaia da [denbora]
.
MEIG
IX 93.
2.
(
H),
errekai (
H),
errakai (
G ap. A
; Lar,
Dv,
H),
erregei (
V ap. A
).
Cauterio, cáustico.
"Cauterio, hierro hecho ascua, errakai goria
"
Lar.
"
Errakai gorriaz erre, cauterizar"
Lar DVC 224.
"
Errakaigori, cauterio, cautère. Errakaigoriaz erre, cauterizar, cautériser"
Dv
(→)
A.
v. errekari.
Sangria, purga, errakaia eta zurda dirade oskaiak gaitzik geienentzat.
"Cáustico"
.
It Dial 74 (Ur erregeija, Dv errekai; Ip erradura).
Egia askoren erregaia.EgutAr 5-6-1957 (ap. DRA).
3.
Asado.
v. 1 erreki.
Elikai edo jatekoak atontzen dituzunean egoskai badira ondo egosi, errekaiak ondo erre.
EgutTo 22-4-1918 (ap. DRA
).