errukin
(V-gip ap. Elexp Berg
; A).
Digno de compasión, desgraciado.
"
Errukarria baino gehiago da errukiñ. Bizi guztia errukiñ bat izan da eta oiñ politikiakin zoratuta dabill
"
Elexp Berg.
Quizá se trate de una mera var. de errukien (q. v.).
Gu errukiñak!, esan zuan Fraiskak negar egiñaz.
Apaol 60.