estalpetu
1.
(V, G, AN, L, BN, S ap. A
; Lar, Añ, Lecl, H).
Acoger, proteger(se).
Zeure bearra dot egun onetan, artu ta estalpetu nagizu zeure egapian.
Añ
EL2
12 (
EL1 8 estalpetu; v. tbn. CS 48).
Usoak usategira legez, egaz egingo dot laster, ta estal-petuko nas Jesusen biotzean, an sendatu.
Añ
LoraS
171.
Eurak estalpetu eta eskudatuko gaituela.
Ib.
142.
2.
Excusar.
Presona gazte bat bere egiteetan ta joan etorrietan arina eta zoroa izatea ezta on, baña dirudi, gitxi bat bada bere, adinak, edadeak, gaztetasunak estalpetuten dabela.
Añ
GGero
140 (Ax 190 (V 128) desenkusatzen
).
3.
(Part. en función de adj.).
"Arcano, oculto, misterioso, estalpetua
"
Lar, Añ.
(Part. en función de sust.).
"Sonsacar, estalpetua atera
"
Añ.