estribu
1.
(O-SP 223, Dv, que cita a O),
estribo.
Estribo, contrafuerte.
"
Estribua, soutien, arc-boutant"
O-SP 223 (sin embargo, cf.
infra
(3)). Los ambiguos "estribo" de Lcc y A (estribo) e Iz ArOñ (istribu(ak)) podrían atribuirse a cualquiera de las dos primeras acepciones.
Jausteko dagoan etxe bati estribo eutsi-garria [non egotzten deutsazu]?
Añ
LoraS
139.
Mundu zabal andi astun au ifini eban aidean, arrimu, estribu ta zimendu eutsigarri baga.
Añ
MisE
28.
2.
(Lar),
estribo,
eztribu,
istribu
(VP 42r, Chaho).
Estribo (para montar a caballo).
"Ación, aciones del estribo, sus correas, estribuaren ualak
"
Lar.
v. estribera.
Rozinanteren gaiñera zijoala berriz ere, estriboari eustera urbildu zitzaion.
Berron Kijote 115 (112 estribo, 211 eztribu).
3.
"
Estribua, estorbua, ixtribua
"
SP.
"
Estribuzkoa
"
Ib.
v. destorbu.
4.
Estribo de un coche.
Gazte auek automobillaren estriboan joango dira Urnietaraño.
Alkain 31.