ezaldi
1.
(V, G ap. A
).
Epoca de escasez, de penuria.
Zeña [arraina] eskabetxaturik gordetzen duten guriro, ez aldietan saltzeko.
Izt C 202.
Juan nintzanean [pipa] belarra ekartzera, erosi nuen laurdentxo bat zuri ezaldiak betetzeko.
Apaol 26.
Egoarria! Ezaldietan isiltzea!
A Itzald
II 75.
2.
Tiempo de abatimiento.
Begiak igurtzi naia, ezpaiñetan arrausi / gorputzaren ezaldia iñolaz ezin ausi.
"Imposible quebrar el desmayo del cuerpo"
.
Or Poem 541.
Otoitzean sartu nai ta gorputzak ezaldia.
"El cuerpo se desmaya"
.
Ib. 540.
Gizonak maiz izan oi ditu zenbait ezaldi, goibelaldi, muziñaldi [...]. Olako ezaldi batean artzen du ezaren ezaguera.
Or QA 70.