ezertako
1.
(V-m-gip, G-to-nav ap. A; BeraLzM),
ezertarako.
"Hábil, diestro"
A.
"
Ezertako gizona, hombre útil, de valía"
BeraLzM.
"
Ezertarakoa, 'para algo' capaz. De rompe y rasga. Ezertarakoa da gazte ori: emprendedor?"
SMuj.
Aur bizi ezertako edo askotakoa ta donzellatxo begiratua zan.
Cb Eg III 364.
Dulabre ta ezertakuak dirian otseiñak, arin egin biar ditube gauza guztijak.
Mg PAb 55.
Bere anditasuna ta egite ezertakua?
fB Ic II 296.
Bere bijotz leijala ta ezertakua.
Ib. 292.
Erregeak gizon jakintsu eta ezertako bat autu beza.
Lard 53.
Neska-koskor ezertakoak, trapikak izan oi dira.
Iñarra Ezale
1897, 340a.
Nunbait aurkitu ebazan parasma batzuk [...] sareak egiten guztiz errime ta ezertakoak.
A Ezale
1899, 6a.
2.
(Con negación sobrentendida).
Inútil, insignificante.
v. ezertarakoez.
Kriatura zantar ezertako bat.
Añ
EL1
156 (
EL2 170 ezetarako ez bat (v. fe de erratas)).
Arerio ain pitin ezetakoak [iñurriak] maskartuten badituez aretxik sendoenak.
Añ
LoraS
108.