garba
1.
(L-ain, R-uzt; SP→Chaho, H),
karba (kh- Dv, H, A)
Ref.:
A;
Iz R 296
.
Gavilla, haz.
"Diez robos de avena en haces que llaman garbas
"
(Valdorba, 1553).
LexHNav
I 73.
"
Ogi garba, gerbe de blé, azaua
"
SP.
"
Kharba, dix gerbes, ou dizeau [?]"
Dv.
"Fajo, gavilla. Ogi-garba, gavilla de trigo"
A.
"
Kharba, montón, acerbo. [...] Karbak hamabi ezpal ditu (?), la hacina tiene doce gavillas"
Ib.
"
Ánitx gárba, mucha paja"
Iz R 296.
Cf. VocNav y LzG s.v. garba.
Mehakeek ere iasanen eztute ardantzerik / ezta ordokiek ere abuztutan garbarik.
EZ Man I 89.
Ezpal eta garba ogiak / geure eskuz billzera.
EZ
Eliç
276.
Garba bilzen hari [gara]
.
(Ps 125, 6).
Hm 141 (Dv kharba; Ol bala, Ker gari-eskutadak).
Landa eder eta zabalak zeinetan kausitzen baitira falak eta garba ephaitekoak.
ES 193.
Elkharrekin estakatzen zituztela landan ogi kharbak.
Lg I 91.
Gosez daudezinei eskutik khendu diozkate ogi-burukak. Hekien kharben artean egin dute eguerdiko loa.
"Inter acervos eorum"
.
Dv Iob 24, 10s.
2.
"(Sal, R), comida de avena para vacas mezclada de trigo"
A.
Cf. VocNav
garba y garbia: "Avena que se deja sin trillar y que se da a los bueyes cuando labran (R)".