gizontsu
1.
Humano.
Ikhusten dügü bihotz franko ükhüdia bezaiñ gogorrik [...]. Halako bihotzak gizontsü izairian dirade, arima ederrer harrigarri, hen hontarzünik ükha eliroke aita ametarik diradiala sorthü.
Egiat 265s.
Ezi bortxaz eragiten dena irrein eztaite, delakoz gaiza gizontsü legen khinper egina.
Ib. 135.
2.
(Uso pred.).
"(Vc), humanamente, como hombre. Gizontsu dabil (Vc), anda o se porta como hombre"
A.
Obe da gizontsu burdinia erabilli ta emotia eurai gerra irabazte gora, odoltsu eta damugarrija.
Mg PAb 207 (VersBasc 11 gizonkiro).
3.
Varón (?).
Jende hanitz bildu da, gehiena gizontsu eta gazte.
Herr 27-9-1962, 2.
4.
Populoso, concurrido.
v. gizatsu.
Jaun Aphezpikuak nahi luke besta gizontsu izan dadin, eta egin dadin othoitz kartsurik.
Herr 27-2-1958, 1.