gogaltsu
1.
(
G-to, R-uzt ap. A
),
goaltsu (
G-to ap. A
).
"Voluntarioso, entusiasta"
A.
Ez sekulan utz debozinoa edo usanza ona, nahi bada zaren zurrun edo ez gogalsu.
Hm 231s.
(Uso adv. o predicativo).
Gogaltsu ta bero, / itzkribatzen ari da / aspaldian Erro.
Izt Po 142.
Bai ta jardun ere goaltsu.
Izt C 178 (v. tbn. 180).
2.
Inteligente, de gran inteligencia.
Napoleon ta Deskartes bi gogaltsu dira, eta alaz ere elkarren antzik ez dute.
"
Son dos genios"
.
Zink Crit 108.