gogo-galdu
1.
(H),
gogaldu.
Desesperarse, apenarse.
Gure izate guzia konsideratzen dugunean konfus gaituk gure bihotzetan eta gure buruz gogo-galtzeaz eta desesperatzeaz berze gauzarik ezin gineaidikek.
Lç
Ins
A, 5r.
Eta semiak Ama onegaz / etziran eiten gogaldu.
Enb 39.
Egizu, ez dadin sekulan izan beako larritua, etsitua, gogogaldua.
JSotoetan 37 (ap. DRA
).
2.
"
Gogaldu, quedarse sin conocimiento"
Asp Gehi.