gogohil
1.
(H) .
(Vb.).
"
Gogohiltzea, défaillir, en parlant de cœur, de bonne volonté, de confiance, etc."
H.
v. gogo-urritu.
Ez zitun bere eskuak bigurtzen, ez zegin negarrik; ez zan gogoiltzen, ez etsitzen.
Amez EG
1954 (11-12), 170.
2.
(Sust.).
"
Gogohila, courage, bonne volonté, etc., défaillant"
H.
3.
"Celui qui a le courage, la bonne volonté, etc., abattus"
H.