gogo-urritu
1.
(H, g.-hurritu Dv, A),
gogurritu (H).
Desanimar(se).
Hargatik ez gare gogo urritzen; aitzitik gure gizon kanpokoa desegiten den arren, hala ere gizon barrenekoa erreberritzen hari da egunetik egunerat.
He 2 Cor 4, 16 (Dv ez du gure gogoak amor egiten
).
[Tristezia gaxtoak] tontotzen eta gogourritzen du ispiritua.
He Phil 472.
Heien gogohurritzera hari da.
Lg (ap. Dv).
Arima iustuak ez duela behar gogurritu.
(tít.).
Mih 124 (97 gogourritu).
Fidantzia nausi duela ta batere gogohurritu gabe hurbildu behar da sakramenduetarat.
Dh 61.
Idazle oiek gogo-urritu eztitezen.
Ldi IL 98s.
Maider-en oroitzaz naigabetuta ta gogo-urrituta.
Etxde JJ 264.
2.
"Templarse"
Lar.