goitzaile
goitzale (S; Gèze, Dv),
goitutzaile
Ref.:
A;
Lrq
.
Vencedor.
Zuiñ giratian goitzale / ageri izanen da sarri.
Xarlem 1004.
Gloria zuri mundua ez eze / infernu goitutzallea.
AB AmaE 374.
Zer ixango ete-layiraken eugaz, azan eder orregaz, goitzallearen arrotasuna ixan aiken orregaz?
"El orgullo de un triunfador"
.
Arriaga Lekob 37.
v. tbn.
GH 1929, 172 (goithzale).
GOITZAILE-GAI
(El) que va a vencer.
Haren [debrien ozte gaitzaren] goitzale geia / delakoz orai sortzen.
UNLilia 11.