gorbelztu
1.
(S ap. Lrq
),
gorbeltztu.
"Devenir rouge foncé"
Lrq.
Garoak bere margoa utzirik gorbeltztu, zuaitz orriak oritu ala gorrizkatu dira.
EEs 1920, 212.
Basa-jauna ari da, zehe bat mihi kanpulat elkhirik, gorbeltztürik, intziriz eta tzinkhurtaz.
GH 1932, 508.
2.
(Fig.).
Enojarse, irritarse.
Laborariak, Frantzian, erreüs dira, bena etzeizkü gorbeltzten.
Herr 21-1-1960, 3.